قدس آنلاین: نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند جمعه در نشستی مهم درباره تنش مرزی هند - چین در سخنانی که کارشناسان آن را چراغ‌سبز درگیری زمینی با چین می‌دانند، گفت: «هر آنچه نیروهای مسلح ما باید برای حفاظت از کشورمان انجام دهند، انجام خواهند داد».

دو کشور هند و چین پیش از این یک بار و در سال ۱۹۶۲ رو در روی یکدیگر قرار گرفته‌اند که شکست مفتضحانه هندی‌ها را به دنبال داشته است. از آن هنگام تا کنون اختلاف‌های سرزمینی و مرزی میان دو طرف همچنان لاینحل باقی مانده است، اما هر یک ترجیح داده‌اند  بهبود روابط سیاسی و به‌ویژه اقتصادی را بر این اختلاف‌ها ارجحیت دهند.                      

با این حال وقتی ۶ سال پیش حزب افراط گرا و ناسیونالیست بی جی پی قدرت را در اختیار گرفت نگرانی‌هایی درزمینه تداوم درگیری‌ها به وجود آمد؛ به‌خصوص با در نظر گرفتن پیشینه تاریخی سلطه این حزب بر دولت در اواخر دهه ۹۰میلادی و تشنج و بحران شدیدی که در روابط پکن و دهلی نو در آن دوران رقم خورد.

اما گذشت زمان نشان داد میان این رویکرد ناسیونالیستی و سخت حزب بی جی پی در برابر چین و راهبردهای کلان اقتصادمحور و توسعه‌جویانه دولت تعارض‌هایی وجود دارد. بر این اساس در شرایطی که روابط اقتصادی و تجاری دهلی و پکن در سال‌های اخیر به نقطه اوج خود رسیده و دو طرف به بزرگ‌ترین شرکای تجاری یکدیگر تبدیل شده‌اند، از سوی دیگر شاهد افزایش تنش‌های سیاسی و نظامی در مرزهای دو کشور و برخی تقابل‌های سیاسی آن‌ها در سطح بین‌المللی هستیم. در حالی که پیش از این و در سال ۲۰۱۷ تنش‌های مرزی در منطقه دوکلام و ایالت سیکیم و جنگ‌های لفظی میان رسانه‌ها و مقام‌های سیاسی هند و چین زنگ هشدار را به صدا درآورده بود، لغو خودمختاری کشمیر و تلاش دولت هند برای افزایش سلطه و حاکمیت خود در نواحی مرزی این منطقه آن‌هم از طریق تقویت زیرساخت‌ها و پایگاه‌های نظامی، سرانجام کاسه صبر چینی‌ها را لبریز کرد و به رویارویی دو طرف منجر شد.                                         

اکنون به نظر می‌رسد این شرایط وضعیت دشواری را برای دولت مودی و ناسیونالیست‌های افراطی حزب بی‌جی‌پی رقم زده است. برتری نظامی و اقتصادی قابل ملاحظه چینی‌ها، درهم تنیدگی و حتی وابستگی اقتصاد هند به چین و سرانجام شرایط بحرانی ناشی از کرونا، نخست وزیر هند و حزبش را ناچار می‌سازد برخلاف رویکردهای جنگ‌طلبانه‌شان در برابر پاکستان، در این مورد رویکردی منعطف در پیش گیرند. تأکید دوسویه نارندرا مودی بر اهمیت اتحاد و حاکمیت کشور و صلح‌خواهی هند را بر همین اساس می‌توان توجیه کرد. این احتمال نیز وجود دارد که مودی و حزب ناسیونالیست بی جی پی برای جلوگیری از تکرار چنین وقایعی به رویکرد نرم‌تری در قبال چین روی آورند؛ یعنی دقیقاً همان سیاستی که اسلاف حزبی‌شان در دهه ۹۰ میلادی و پس از اوج‌گیری تنش‌ها با چین در پیش گرفتند.